Rai ya Jenerali
Misafara mirefu, posho kubwa, tija kidogo
Toleo la 331
25 Dec 2013
PASI
na shaka, kwa msomaji aliyefuatilia vilivyo kwa wiki kadhaa sasa
(naomba radhi kwa wiki mbili zilizopita) nitakuwa nimeeleweka kuwa
ninachokisema katika mfululizo huu
ni kwamba diplomasia yetu imeshindwa kutuletea matunda
ambayo tungetaraji kuyavuna kama diplomasia yetu ingekuwa
imefanya kazi ipasavyo. Pasi na shaka pia, haya ni maoni yangu
binafsi ambayo Kiingereza yanaweza kuitwa ‘subjective’
kwa sababu hayana vigezo vya uyakinifu vya kuweza kuyathibitisha.
Hayawezi kuwa na ukweli kama ule uliomo ndani ya uzani wa kilo moja, au ratili moja, au sentimeta moja, au yadi moja.
Kwa sababu ya kukosa uyakinifu wa aina hiyo, mambo kama haya hujadiliwa kwa kuyatolea maelezo marefu ambayo aghalabu huhitaji kuambatanishwa na mifano mingi, na wala hilo halikomeshi malumbano.
Kwa kuwa ni maoni ambayo uyakinifu wake haupimiki yatabakia daima katika medani ya mabishano. Lakini hiyo haiwezi kuwa sababu ya watu wenye akili kuona zoezi la kutoa maoni, hata kama ni ‘subjective,’ kuwa ni kupoteza muda.
Maoni ‘subjective’ yanapogonganishwa na mawazo ‘subjective’ ya mtazamo tofauti yanaanza safari kuelekea mawazo ‘objective’ hata kama si lazima kila mara tufike huko. Mara nyingi zaidi tunapata fursa na wasaa wa kurekebisha yale ambayo ni dhahiri hayako sawa.
Naomba nirejee nyuma kidogo, nimrudishe msomaji katika mihadhara aliyotoa Mwalimu Julius Nyerere katikati ya miaka ya 1990. Katika mmojawapo wa mihadhara hiyo Mwalimu, ambaye pasi na shaka alikuwa anaukosoa uongozi uliokuwa madarakani wakati huo, alieleza jinsi thamani ya diplomasia ya Tanzania ilivyokuwa imeporomoka.
Alimnukuu mama mmoja kutoka nchi moja jirani ambaye alitaka kujua kutoka kwa Mwalimu nini kilikuwa kimeisibu diplomasia ya Tanzania. Mama huyo, kwa mujibu wa Kambarage, akasema kwamba huko nyuma, katika vikao vya kimataifa, ilikuwa ikitangazwa kwamba ni zamu ya ujumbe wa Tanzania kutoa hotuba, watu waliokuwa wanavuta sigara wanazizima haraka waliwahi kusikiliza hotuba ya Tanzania, na wale waliokuwa wakinywa chai wanaacha chai na kurejea ukumbini.
Mama huyo akaendelea kuumueleza Mwalimu: ‘Siku hizi ikitangazwa kwamba Mtanzania anazungumza, ndipo wajumbe wa nchi nyingine wanaona ni fursa ya kutoka kwenda kuvuta sigara au kunywa chai!’ Sasa, mimi sina shaka kwamba kwa kusema maneno hayo na kwa kutoa mfano huo, Kambarage alikuwa anatamba kwa kuonyesha kwamba utawala wake ulikuwa unajua namna ya kuendesha diplomasia kuliko utawala uliokuja baada yake.
Hayawezi kuwa na ukweli kama ule uliomo ndani ya uzani wa kilo moja, au ratili moja, au sentimeta moja, au yadi moja.
Kwa sababu ya kukosa uyakinifu wa aina hiyo, mambo kama haya hujadiliwa kwa kuyatolea maelezo marefu ambayo aghalabu huhitaji kuambatanishwa na mifano mingi, na wala hilo halikomeshi malumbano.
Kwa kuwa ni maoni ambayo uyakinifu wake haupimiki yatabakia daima katika medani ya mabishano. Lakini hiyo haiwezi kuwa sababu ya watu wenye akili kuona zoezi la kutoa maoni, hata kama ni ‘subjective,’ kuwa ni kupoteza muda.
Maoni ‘subjective’ yanapogonganishwa na mawazo ‘subjective’ ya mtazamo tofauti yanaanza safari kuelekea mawazo ‘objective’ hata kama si lazima kila mara tufike huko. Mara nyingi zaidi tunapata fursa na wasaa wa kurekebisha yale ambayo ni dhahiri hayako sawa.
Naomba nirejee nyuma kidogo, nimrudishe msomaji katika mihadhara aliyotoa Mwalimu Julius Nyerere katikati ya miaka ya 1990. Katika mmojawapo wa mihadhara hiyo Mwalimu, ambaye pasi na shaka alikuwa anaukosoa uongozi uliokuwa madarakani wakati huo, alieleza jinsi thamani ya diplomasia ya Tanzania ilivyokuwa imeporomoka.
Alimnukuu mama mmoja kutoka nchi moja jirani ambaye alitaka kujua kutoka kwa Mwalimu nini kilikuwa kimeisibu diplomasia ya Tanzania. Mama huyo, kwa mujibu wa Kambarage, akasema kwamba huko nyuma, katika vikao vya kimataifa, ilikuwa ikitangazwa kwamba ni zamu ya ujumbe wa Tanzania kutoa hotuba, watu waliokuwa wanavuta sigara wanazizima haraka waliwahi kusikiliza hotuba ya Tanzania, na wale waliokuwa wakinywa chai wanaacha chai na kurejea ukumbini.
Mama huyo akaendelea kuumueleza Mwalimu: ‘Siku hizi ikitangazwa kwamba Mtanzania anazungumza, ndipo wajumbe wa nchi nyingine wanaona ni fursa ya kutoka kwenda kuvuta sigara au kunywa chai!’ Sasa, mimi sina shaka kwamba kwa kusema maneno hayo na kwa kutoa mfano huo, Kambarage alikuwa anatamba kwa kuonyesha kwamba utawala wake ulikuwa unajua namna ya kuendesha diplomasia kuliko utawala uliokuja baada yake.
Rai ya Jenerali
Misafara mirefu, posho kubwa, tija kidogo
Toleo la 331
25 Dec 2013
PASI
na shaka, kwa msomaji aliyefuatilia vilivyo kwa wiki kadhaa sasa
(naomba radhi kwa wiki mbili zilizopita) nitakuwa nimeeleweka kuwa
ninachokisema katika mfululizo huu
ni kwamba diplomasia yetu imeshindwa kutuletea matunda
ambayo tungetaraji kuyavuna kama diplomasia yetu ingekuwa
imefanya kazi ipasavyo. Pasi na shaka pia, haya ni maoni yangu
binafsi ambayo Kiingereza yanaweza kuitwa ‘subjective’
kwa sababu hayana vigezo vya uyakinifu vya kuweza kuyathibitisha.
Hayawezi kuwa na ukweli kama ule uliomo ndani ya uzani wa kilo moja, au ratili moja, au sentimeta moja, au yadi moja.
Kwa sababu ya kukosa uyakinifu wa aina hiyo, mambo kama haya hujadiliwa kwa kuyatolea maelezo marefu ambayo aghalabu huhitaji kuambatanishwa na mifano mingi, na wala hilo halikomeshi malumbano.
Kwa kuwa ni maoni ambayo uyakinifu wake haupimiki yatabakia daima katika medani ya mabishano. Lakini hiyo haiwezi kuwa sababu ya watu wenye akili kuona zoezi la kutoa maoni, hata kama ni ‘subjective,’ kuwa ni kupoteza muda.
Maoni ‘subjective’ yanapogonganishwa na mawazo ‘subjective’ ya mtazamo tofauti yanaanza safari kuelekea mawazo ‘objective’ hata kama si lazima kila mara tufike huko. Mara nyingi zaidi tunapata fursa na wasaa wa kurekebisha yale ambayo ni dhahiri hayako sawa.
Naomba nirejee nyuma kidogo, nimrudishe msomaji katika mihadhara aliyotoa Mwalimu Julius Nyerere katikati ya miaka ya 1990. Katika mmojawapo wa mihadhara hiyo Mwalimu, ambaye pasi na shaka alikuwa anaukosoa uongozi uliokuwa madarakani wakati huo, alieleza jinsi thamani ya diplomasia ya Tanzania ilivyokuwa imeporomoka.
Alimnukuu mama mmoja kutoka nchi moja jirani ambaye alitaka kujua kutoka kwa Mwalimu nini kilikuwa kimeisibu diplomasia ya Tanzania. Mama huyo, kwa mujibu wa Kambarage, akasema kwamba huko nyuma, katika vikao vya kimataifa, ilikuwa ikitangazwa kwamba ni zamu ya ujumbe wa Tanzania kutoa hotuba, watu waliokuwa wanavuta sigara wanazizima haraka waliwahi kusikiliza hotuba ya Tanzania, na wale waliokuwa wakinywa chai wanaacha chai na kurejea ukumbini.
Mama huyo akaendelea kuumueleza Mwalimu: ‘Siku hizi ikitangazwa kwamba Mtanzania anazungumza, ndipo wajumbe wa nchi nyingine wanaona ni fursa ya kutoka kwenda kuvuta sigara au kunywa chai!’ Sasa, mimi sina shaka kwamba kwa kusema maneno hayo na kwa kutoa mfano huo, Kambarage alikuwa anatamba kwa kuonyesha kwamba utawala wake ulikuwa unajua namna ya kuendesha diplomasia kuliko utawala uliokuja baada yake.
Hayawezi kuwa na ukweli kama ule uliomo ndani ya uzani wa kilo moja, au ratili moja, au sentimeta moja, au yadi moja.
Kwa sababu ya kukosa uyakinifu wa aina hiyo, mambo kama haya hujadiliwa kwa kuyatolea maelezo marefu ambayo aghalabu huhitaji kuambatanishwa na mifano mingi, na wala hilo halikomeshi malumbano.
Kwa kuwa ni maoni ambayo uyakinifu wake haupimiki yatabakia daima katika medani ya mabishano. Lakini hiyo haiwezi kuwa sababu ya watu wenye akili kuona zoezi la kutoa maoni, hata kama ni ‘subjective,’ kuwa ni kupoteza muda.
Maoni ‘subjective’ yanapogonganishwa na mawazo ‘subjective’ ya mtazamo tofauti yanaanza safari kuelekea mawazo ‘objective’ hata kama si lazima kila mara tufike huko. Mara nyingi zaidi tunapata fursa na wasaa wa kurekebisha yale ambayo ni dhahiri hayako sawa.
Naomba nirejee nyuma kidogo, nimrudishe msomaji katika mihadhara aliyotoa Mwalimu Julius Nyerere katikati ya miaka ya 1990. Katika mmojawapo wa mihadhara hiyo Mwalimu, ambaye pasi na shaka alikuwa anaukosoa uongozi uliokuwa madarakani wakati huo, alieleza jinsi thamani ya diplomasia ya Tanzania ilivyokuwa imeporomoka.
Alimnukuu mama mmoja kutoka nchi moja jirani ambaye alitaka kujua kutoka kwa Mwalimu nini kilikuwa kimeisibu diplomasia ya Tanzania. Mama huyo, kwa mujibu wa Kambarage, akasema kwamba huko nyuma, katika vikao vya kimataifa, ilikuwa ikitangazwa kwamba ni zamu ya ujumbe wa Tanzania kutoa hotuba, watu waliokuwa wanavuta sigara wanazizima haraka waliwahi kusikiliza hotuba ya Tanzania, na wale waliokuwa wakinywa chai wanaacha chai na kurejea ukumbini.
Mama huyo akaendelea kuumueleza Mwalimu: ‘Siku hizi ikitangazwa kwamba Mtanzania anazungumza, ndipo wajumbe wa nchi nyingine wanaona ni fursa ya kutoka kwenda kuvuta sigara au kunywa chai!’ Sasa, mimi sina shaka kwamba kwa kusema maneno hayo na kwa kutoa mfano huo, Kambarage alikuwa anatamba kwa kuonyesha kwamba utawala wake ulikuwa unajua namna ya kuendesha diplomasia kuliko utawala uliokuja baada yake.
Mbunge wa Temeke, ambaye
pia ni Mlezi wa timu ya netiboli ya Temeke Queens, Abbas Mtemvu,
akimrejeshea Kombo la ubingwa Katibu Mkuu wa Chama cha Netiboli Tanzania
(CHANETA), Anna Kibira lililokuwa linashikiliwa na mabingwa watetezi wa
michuano ya Taifa Cup, Temeke Queens. Hafla hiyo ilifanyika wakati wa
ufunguzi wa michuano hiyo kwenye Uwanjawa Taifa Dar es Salaam.
Mtemvu akimkabidhi kocha wa
Temeke Queens, Amina Mussa fedha kwa ajili ya posho za wachezaji na
viongozi wa timu hiyo inayoshiriki michuano hiyo.
Mtemvu akiwa na wachezaji wa timu ya Temeke Queens mabingwa watetezi wa mashindano hayo.(P.T)
Mwanaidi Ngubege wa Temeke Queens (kushoto) akijiandaa kufunga goli dhidi ya timu ya Mkoa wa Katavi.
Lillian Sylidion wa Temeke akidaka mpira
Mchezaji Sekela Dominick
(kushoto) wa timu ya Temeke Queens akigombea mpira wa juu ya Rose Israel
wa timu ya Mkoa wa Katavi katika mashindano ya kuwania Kombe la Taifa
(Taifa Cup) siku ya ufunguzi wa michuano ya mchezo wa netiboli, kwenye
Uwanja wa Taifa, Dar es Salaam. Temeke Queens ilishinda 58-27. (PICHA NA
RICHARD MWAIKENDA)
Benchi la wachezaji wa timu ya Mkoa wa Katavi
Kocha Amina Mussa wa Temeke akitoa mawaidha kwa wachezaji wakati wa mapumziko
Rai ya Jenerali
Misafara mirefu, posho kubwa, tija kidogo
Toleo la 331
25 Dec 2013
PASI
na shaka, kwa msomaji aliyefuatilia vilivyo kwa wiki kadhaa sasa
(naomba radhi kwa wiki mbili zilizopita) nitakuwa nimeeleweka kuwa
ninachokisema katika mfululizo huu
ni kwamba diplomasia yetu imeshindwa kutuletea matunda
ambayo tungetaraji kuyavuna kama diplomasia yetu ingekuwa
imefanya kazi ipasavyo. Pasi na shaka pia, haya ni maoni yangu
binafsi ambayo Kiingereza yanaweza kuitwa ‘subjective’
kwa sababu hayana vigezo vya uyakinifu vya kuweza kuyathibitisha.
Hayawezi kuwa na ukweli kama ule uliomo ndani ya uzani wa kilo moja, au ratili moja, au sentimeta moja, au yadi moja.
Kwa sababu ya kukosa uyakinifu wa aina hiyo, mambo kama haya hujadiliwa kwa kuyatolea maelezo marefu ambayo aghalabu huhitaji kuambatanishwa na mifano mingi, na wala hilo halikomeshi malumbano.
Kwa kuwa ni maoni ambayo uyakinifu wake haupimiki yatabakia daima katika medani ya mabishano. Lakini hiyo haiwezi kuwa sababu ya watu wenye akili kuona zoezi la kutoa maoni, hata kama ni ‘subjective,’ kuwa ni kupoteza muda.
Maoni ‘subjective’ yanapogonganishwa na mawazo ‘subjective’ ya mtazamo tofauti yanaanza safari kuelekea mawazo ‘objective’ hata kama si lazima kila mara tufike huko. Mara nyingi zaidi tunapata fursa na wasaa wa kurekebisha yale ambayo ni dhahiri hayako sawa.
Naomba nirejee nyuma kidogo, nimrudishe msomaji katika mihadhara aliyotoa Mwalimu Julius Nyerere katikati ya miaka ya 1990. Katika mmojawapo wa mihadhara hiyo Mwalimu, ambaye pasi na shaka alikuwa anaukosoa uongozi uliokuwa madarakani wakati huo, alieleza jinsi thamani ya diplomasia ya Tanzania ilivyokuwa imeporomoka.
Alimnukuu mama mmoja kutoka nchi moja jirani ambaye alitaka kujua kutoka kwa Mwalimu nini kilikuwa kimeisibu diplomasia ya Tanzania. Mama huyo, kwa mujibu wa Kambarage, akasema kwamba huko nyuma, katika vikao vya kimataifa, ilikuwa ikitangazwa kwamba ni zamu ya ujumbe wa Tanzania kutoa hotuba, watu waliokuwa wanavuta sigara wanazizima haraka waliwahi kusikiliza hotuba ya Tanzania, na wale waliokuwa wakinywa chai wanaacha chai na kurejea ukumbini.
Mama huyo akaendelea kuumueleza Mwalimu: ‘Siku hizi ikitangazwa kwamba Mtanzania anazungumza, ndipo wajumbe wa nchi nyingine wanaona ni fursa ya kutoka kwenda kuvuta sigara au kunywa chai!’ Sasa, mimi sina shaka kwamba kwa kusema maneno hayo na kwa kutoa mfano huo, Kambarage alikuwa anatamba kwa kuonyesha kwamba utawala wake ulikuwa unajua namna ya kuendesha diplomasia kuliko utawala uliokuja baada yake.
Hayawezi kuwa na ukweli kama ule uliomo ndani ya uzani wa kilo moja, au ratili moja, au sentimeta moja, au yadi moja.
Kwa sababu ya kukosa uyakinifu wa aina hiyo, mambo kama haya hujadiliwa kwa kuyatolea maelezo marefu ambayo aghalabu huhitaji kuambatanishwa na mifano mingi, na wala hilo halikomeshi malumbano.
Kwa kuwa ni maoni ambayo uyakinifu wake haupimiki yatabakia daima katika medani ya mabishano. Lakini hiyo haiwezi kuwa sababu ya watu wenye akili kuona zoezi la kutoa maoni, hata kama ni ‘subjective,’ kuwa ni kupoteza muda.
Maoni ‘subjective’ yanapogonganishwa na mawazo ‘subjective’ ya mtazamo tofauti yanaanza safari kuelekea mawazo ‘objective’ hata kama si lazima kila mara tufike huko. Mara nyingi zaidi tunapata fursa na wasaa wa kurekebisha yale ambayo ni dhahiri hayako sawa.
Naomba nirejee nyuma kidogo, nimrudishe msomaji katika mihadhara aliyotoa Mwalimu Julius Nyerere katikati ya miaka ya 1990. Katika mmojawapo wa mihadhara hiyo Mwalimu, ambaye pasi na shaka alikuwa anaukosoa uongozi uliokuwa madarakani wakati huo, alieleza jinsi thamani ya diplomasia ya Tanzania ilivyokuwa imeporomoka.
Alimnukuu mama mmoja kutoka nchi moja jirani ambaye alitaka kujua kutoka kwa Mwalimu nini kilikuwa kimeisibu diplomasia ya Tanzania. Mama huyo, kwa mujibu wa Kambarage, akasema kwamba huko nyuma, katika vikao vya kimataifa, ilikuwa ikitangazwa kwamba ni zamu ya ujumbe wa Tanzania kutoa hotuba, watu waliokuwa wanavuta sigara wanazizima haraka waliwahi kusikiliza hotuba ya Tanzania, na wale waliokuwa wakinywa chai wanaacha chai na kurejea ukumbini.
Mama huyo akaendelea kuumueleza Mwalimu: ‘Siku hizi ikitangazwa kwamba Mtanzania anazungumza, ndipo wajumbe wa nchi nyingine wanaona ni fursa ya kutoka kwenda kuvuta sigara au kunywa chai!’ Sasa, mimi sina shaka kwamba kwa kusema maneno hayo na kwa kutoa mfano huo, Kambarage alikuwa anatamba kwa kuonyesha kwamba utawala wake ulikuwa unajua namna ya kuendesha diplomasia kuliko utawala uliokuja baada yake.
Rai ya Jenerali
Misafara mirefu, posho kubwa, tija kidogo
Toleo la 331
25 Dec 2013
PASI
na shaka, kwa msomaji aliyefuatilia vilivyo kwa wiki kadhaa sasa
(naomba radhi kwa wiki mbili zilizopita) nitakuwa nimeeleweka kuwa
ninachokisema katika mfululizo huu
ni kwamba diplomasia yetu imeshindwa kutuletea matunda
ambayo tungetaraji kuyavuna kama diplomasia yetu ingekuwa
imefanya kazi ipasavyo. Pasi na shaka pia, haya ni maoni yangu
binafsi ambayo Kiingereza yanaweza kuitwa ‘subjective’
kwa sababu hayana vigezo vya uyakinifu vya kuweza kuyathibitisha.
Hayawezi kuwa na ukweli kama ule uliomo ndani ya uzani wa kilo moja, au ratili moja, au sentimeta moja, au yadi moja.
Kwa sababu ya kukosa uyakinifu wa aina hiyo, mambo kama haya hujadiliwa kwa kuyatolea maelezo marefu ambayo aghalabu huhitaji kuambatanishwa na mifano mingi, na wala hilo halikomeshi malumbano.
Kwa kuwa ni maoni ambayo uyakinifu wake haupimiki yatabakia daima katika medani ya mabishano. Lakini hiyo haiwezi kuwa sababu ya watu wenye akili kuona zoezi la kutoa maoni, hata kama ni ‘subjective,’ kuwa ni kupoteza muda.
Maoni ‘subjective’ yanapogonganishwa na mawazo ‘subjective’ ya mtazamo tofauti yanaanza safari kuelekea mawazo ‘objective’ hata kama si lazima kila mara tufike huko. Mara nyingi zaidi tunapata fursa na wasaa wa kurekebisha yale ambayo ni dhahiri hayako sawa.
Naomba nirejee nyuma kidogo, nimrudishe msomaji katika mihadhara aliyotoa Mwalimu Julius Nyerere katikati ya miaka ya 1990. Katika mmojawapo wa mihadhara hiyo Mwalimu, ambaye pasi na shaka alikuwa anaukosoa uongozi uliokuwa madarakani wakati huo, alieleza jinsi thamani ya diplomasia ya Tanzania ilivyokuwa imeporomoka.
Alimnukuu mama mmoja kutoka nchi moja jirani ambaye alitaka kujua kutoka kwa Mwalimu nini kilikuwa kimeisibu diplomasia ya Tanzania. Mama huyo, kwa mujibu wa Kambarage, akasema kwamba huko nyuma, katika vikao vya kimataifa, ilikuwa ikitangazwa kwamba ni zamu ya ujumbe wa Tanzania kutoa hotuba, watu waliokuwa wanavuta sigara wanazizima haraka waliwahi kusikiliza hotuba ya Tanzania, na wale waliokuwa wakinywa chai wanaacha chai na kurejea ukumbini.
Mama huyo akaendelea kuumueleza Mwalimu: ‘Siku hizi ikitangazwa kwamba Mtanzania anazungumza, ndipo wajumbe wa nchi nyingine wanaona ni fursa ya kutoka kwenda kuvuta sigara au kunywa chai!’ Sasa, mimi sina shaka kwamba kwa kusema maneno hayo na kwa kutoa mfano huo, Kambarage alikuwa anatamba kwa kuonyesha kwamba utawala wake ulikuwa unajua namna ya kuendesha diplomasia kuliko utawala uliokuja baada yake.
Hayawezi kuwa na ukweli kama ule uliomo ndani ya uzani wa kilo moja, au ratili moja, au sentimeta moja, au yadi moja.
Kwa sababu ya kukosa uyakinifu wa aina hiyo, mambo kama haya hujadiliwa kwa kuyatolea maelezo marefu ambayo aghalabu huhitaji kuambatanishwa na mifano mingi, na wala hilo halikomeshi malumbano.
Kwa kuwa ni maoni ambayo uyakinifu wake haupimiki yatabakia daima katika medani ya mabishano. Lakini hiyo haiwezi kuwa sababu ya watu wenye akili kuona zoezi la kutoa maoni, hata kama ni ‘subjective,’ kuwa ni kupoteza muda.
Maoni ‘subjective’ yanapogonganishwa na mawazo ‘subjective’ ya mtazamo tofauti yanaanza safari kuelekea mawazo ‘objective’ hata kama si lazima kila mara tufike huko. Mara nyingi zaidi tunapata fursa na wasaa wa kurekebisha yale ambayo ni dhahiri hayako sawa.
Naomba nirejee nyuma kidogo, nimrudishe msomaji katika mihadhara aliyotoa Mwalimu Julius Nyerere katikati ya miaka ya 1990. Katika mmojawapo wa mihadhara hiyo Mwalimu, ambaye pasi na shaka alikuwa anaukosoa uongozi uliokuwa madarakani wakati huo, alieleza jinsi thamani ya diplomasia ya Tanzania ilivyokuwa imeporomoka.
Alimnukuu mama mmoja kutoka nchi moja jirani ambaye alitaka kujua kutoka kwa Mwalimu nini kilikuwa kimeisibu diplomasia ya Tanzania. Mama huyo, kwa mujibu wa Kambarage, akasema kwamba huko nyuma, katika vikao vya kimataifa, ilikuwa ikitangazwa kwamba ni zamu ya ujumbe wa Tanzania kutoa hotuba, watu waliokuwa wanavuta sigara wanazizima haraka waliwahi kusikiliza hotuba ya Tanzania, na wale waliokuwa wakinywa chai wanaacha chai na kurejea ukumbini.
Mama huyo akaendelea kuumueleza Mwalimu: ‘Siku hizi ikitangazwa kwamba Mtanzania anazungumza, ndipo wajumbe wa nchi nyingine wanaona ni fursa ya kutoka kwenda kuvuta sigara au kunywa chai!’ Sasa, mimi sina shaka kwamba kwa kusema maneno hayo na kwa kutoa mfano huo, Kambarage alikuwa anatamba kwa kuonyesha kwamba utawala wake ulikuwa unajua namna ya kuendesha diplomasia kuliko utawala uliokuja baada yake.
Rai ya Jenerali
Misafara mirefu, posho kubwa, tija kidogo
Toleo la 331
25 Dec 2013
PASI
na shaka, kwa msomaji aliyefuatilia vilivyo kwa wiki kadhaa sasa
(naomba radhi kwa wiki mbili zilizopita) nitakuwa nimeeleweka kuwa
ninachokisema katika mfululizo huu
ni kwamba diplomasia yetu imeshindwa kutuletea matunda
ambayo tungetaraji kuyavuna kama diplomasia yetu ingekuwa
imefanya kazi ipasavyo. Pasi na shaka pia, haya ni maoni yangu
binafsi ambayo Kiingereza yanaweza kuitwa ‘subjective’
kwa sababu hayana vigezo vya uyakinifu vya kuweza kuyathibitisha.
Hayawezi kuwa na ukweli kama ule uliomo ndani ya uzani wa kilo moja, au ratili moja, au sentimeta moja, au yadi moja.
Kwa sababu ya kukosa uyakinifu wa aina hiyo, mambo kama haya hujadiliwa kwa kuyatolea maelezo marefu ambayo aghalabu huhitaji kuambatanishwa na mifano mingi, na wala hilo halikomeshi malumbano.
Kwa kuwa ni maoni ambayo uyakinifu wake haupimiki yatabakia daima katika medani ya mabishano. Lakini hiyo haiwezi kuwa sababu ya watu wenye akili kuona zoezi la kutoa maoni, hata kama ni ‘subjective,’ kuwa ni kupoteza muda.
Maoni ‘subjective’ yanapogonganishwa na mawazo ‘subjective’ ya mtazamo tofauti yanaanza safari kuelekea mawazo ‘objective’ hata kama si lazima kila mara tufike huko. Mara nyingi zaidi tunapata fursa na wasaa wa kurekebisha yale ambayo ni dhahiri hayako sawa.
Naomba nirejee nyuma kidogo, nimrudishe msomaji katika mihadhara aliyotoa Mwalimu Julius Nyerere katikati ya miaka ya 1990. Katika mmojawapo wa mihadhara hiyo Mwalimu, ambaye pasi na shaka alikuwa anaukosoa uongozi uliokuwa madarakani wakati huo, alieleza jinsi thamani ya diplomasia ya Tanzania ilivyokuwa imeporomoka.
Alimnukuu mama mmoja kutoka nchi moja jirani ambaye alitaka kujua kutoka kwa Mwalimu nini kilikuwa kimeisibu diplomasia ya Tanzania. Mama huyo, kwa mujibu wa Kambarage, akasema kwamba huko nyuma, katika vikao vya kimataifa, ilikuwa ikitangazwa kwamba ni zamu ya ujumbe wa Tanzania kutoa hotuba, watu waliokuwa wanavuta sigara wanazizima haraka waliwahi kusikiliza hotuba ya Tanzania, na wale waliokuwa wakinywa chai wanaacha chai na kurejea ukumbini.
Mama huyo akaendelea kuumueleza Mwalimu: ‘Siku hizi ikitangazwa kwamba Mtanzania anazungumza, ndipo wajumbe wa nchi nyingine wanaona ni fursa ya kutoka kwenda kuvuta sigara au kunywa chai!’ Sasa, mimi sina shaka kwamba kwa kusema maneno hayo na kwa kutoa mfano huo, Kambarage alikuwa anatamba kwa kuonyesha kwamba utawala wake ulikuwa unajua namna ya kuendesha diplomasia kuliko utawala uliokuja baada yake.
Hayawezi kuwa na ukweli kama ule uliomo ndani ya uzani wa kilo moja, au ratili moja, au sentimeta moja, au yadi moja.
Kwa sababu ya kukosa uyakinifu wa aina hiyo, mambo kama haya hujadiliwa kwa kuyatolea maelezo marefu ambayo aghalabu huhitaji kuambatanishwa na mifano mingi, na wala hilo halikomeshi malumbano.
Kwa kuwa ni maoni ambayo uyakinifu wake haupimiki yatabakia daima katika medani ya mabishano. Lakini hiyo haiwezi kuwa sababu ya watu wenye akili kuona zoezi la kutoa maoni, hata kama ni ‘subjective,’ kuwa ni kupoteza muda.
Maoni ‘subjective’ yanapogonganishwa na mawazo ‘subjective’ ya mtazamo tofauti yanaanza safari kuelekea mawazo ‘objective’ hata kama si lazima kila mara tufike huko. Mara nyingi zaidi tunapata fursa na wasaa wa kurekebisha yale ambayo ni dhahiri hayako sawa.
Naomba nirejee nyuma kidogo, nimrudishe msomaji katika mihadhara aliyotoa Mwalimu Julius Nyerere katikati ya miaka ya 1990. Katika mmojawapo wa mihadhara hiyo Mwalimu, ambaye pasi na shaka alikuwa anaukosoa uongozi uliokuwa madarakani wakati huo, alieleza jinsi thamani ya diplomasia ya Tanzania ilivyokuwa imeporomoka.
Alimnukuu mama mmoja kutoka nchi moja jirani ambaye alitaka kujua kutoka kwa Mwalimu nini kilikuwa kimeisibu diplomasia ya Tanzania. Mama huyo, kwa mujibu wa Kambarage, akasema kwamba huko nyuma, katika vikao vya kimataifa, ilikuwa ikitangazwa kwamba ni zamu ya ujumbe wa Tanzania kutoa hotuba, watu waliokuwa wanavuta sigara wanazizima haraka waliwahi kusikiliza hotuba ya Tanzania, na wale waliokuwa wakinywa chai wanaacha chai na kurejea ukumbini.
Mama huyo akaendelea kuumueleza Mwalimu: ‘Siku hizi ikitangazwa kwamba Mtanzania anazungumza, ndipo wajumbe wa nchi nyingine wanaona ni fursa ya kutoka kwenda kuvuta sigara au kunywa chai!’ Sasa, mimi sina shaka kwamba kwa kusema maneno hayo na kwa kutoa mfano huo, Kambarage alikuwa anatamba kwa kuonyesha kwamba utawala wake ulikuwa unajua namna ya kuendesha diplomasia kuliko utawala uliokuja baada yake.
Rai ya Jenerali
Misafara mirefu, posho kubwa, tija kidogo
Toleo la 331
25 Dec 2013
PASI
na shaka, kwa msomaji aliyefuatilia vilivyo kwa wiki kadhaa sasa
(naomba radhi kwa wiki mbili zilizopita) nitakuwa nimeeleweka kuwa
ninachokisema katika mfululizo huu
ni kwamba diplomasia yetu imeshindwa kutuletea matunda
ambayo tungetaraji kuyavuna kama diplomasia yetu ingekuwa
imefanya kazi ipasavyo. Pasi na shaka pia, haya ni maoni yangu
binafsi ambayo Kiingereza yanaweza kuitwa ‘subjective’
kwa sababu hayana vigezo vya uyakinifu vya kuweza kuyathibitisha.
Hayawezi kuwa na ukweli kama ule uliomo ndani ya uzani wa kilo moja, au ratili moja, au sentimeta moja, au yadi moja.
Kwa sababu ya kukosa uyakinifu wa aina hiyo, mambo kama haya hujadiliwa kwa kuyatolea maelezo marefu ambayo aghalabu huhitaji kuambatanishwa na mifano mingi, na wala hilo halikomeshi malumbano.
Kwa kuwa ni maoni ambayo uyakinifu wake haupimiki yatabakia daima katika medani ya mabishano. Lakini hiyo haiwezi kuwa sababu ya watu wenye akili kuona zoezi la kutoa maoni, hata kama ni ‘subjective,’ kuwa ni kupoteza muda.
Maoni ‘subjective’ yanapogonganishwa na mawazo ‘subjective’ ya mtazamo tofauti yanaanza safari kuelekea mawazo ‘objective’ hata kama si lazima kila mara tufike huko. Mara nyingi zaidi tunapata fursa na wasaa wa kurekebisha yale ambayo ni dhahiri hayako sawa.
Naomba nirejee nyuma kidogo, nimrudishe msomaji katika mihadhara aliyotoa Mwalimu Julius Nyerere katikati ya miaka ya 1990. Katika mmojawapo wa mihadhara hiyo Mwalimu, ambaye pasi na shaka alikuwa anaukosoa uongozi uliokuwa madarakani wakati huo, alieleza jinsi thamani ya diplomasia ya Tanzania ilivyokuwa imeporomoka.
Alimnukuu mama mmoja kutoka nchi moja jirani ambaye alitaka kujua kutoka kwa Mwalimu nini kilikuwa kimeisibu diplomasia ya Tanzania. Mama huyo, kwa mujibu wa Kambarage, akasema kwamba huko nyuma, katika vikao vya kimataifa, ilikuwa ikitangazwa kwamba ni zamu ya ujumbe wa Tanzania kutoa hotuba, watu waliokuwa wanavuta sigara wanazizima haraka waliwahi kusikiliza hotuba ya Tanzania, na wale waliokuwa wakinywa chai wanaacha chai na kurejea ukumbini.
Mama huyo akaendelea kuumueleza Mwalimu: ‘Siku hizi ikitangazwa kwamba Mtanzania anazungumza, ndipo wajumbe wa nchi nyingine wanaona ni fursa ya kutoka kwenda kuvuta sigara au kunywa chai!’ Sasa, mimi sina shaka kwamba kwa kusema maneno hayo na kwa kutoa mfano huo, Kambarage alikuwa anatamba kwa kuonyesha kwamba utawala wake ulikuwa unajua namna ya kuendesha diplomasia kuliko utawala uliokuja baada yake.
Hayawezi kuwa na ukweli kama ule uliomo ndani ya uzani wa kilo moja, au ratili moja, au sentimeta moja, au yadi moja.
Kwa sababu ya kukosa uyakinifu wa aina hiyo, mambo kama haya hujadiliwa kwa kuyatolea maelezo marefu ambayo aghalabu huhitaji kuambatanishwa na mifano mingi, na wala hilo halikomeshi malumbano.
Kwa kuwa ni maoni ambayo uyakinifu wake haupimiki yatabakia daima katika medani ya mabishano. Lakini hiyo haiwezi kuwa sababu ya watu wenye akili kuona zoezi la kutoa maoni, hata kama ni ‘subjective,’ kuwa ni kupoteza muda.
Maoni ‘subjective’ yanapogonganishwa na mawazo ‘subjective’ ya mtazamo tofauti yanaanza safari kuelekea mawazo ‘objective’ hata kama si lazima kila mara tufike huko. Mara nyingi zaidi tunapata fursa na wasaa wa kurekebisha yale ambayo ni dhahiri hayako sawa.
Naomba nirejee nyuma kidogo, nimrudishe msomaji katika mihadhara aliyotoa Mwalimu Julius Nyerere katikati ya miaka ya 1990. Katika mmojawapo wa mihadhara hiyo Mwalimu, ambaye pasi na shaka alikuwa anaukosoa uongozi uliokuwa madarakani wakati huo, alieleza jinsi thamani ya diplomasia ya Tanzania ilivyokuwa imeporomoka.
Alimnukuu mama mmoja kutoka nchi moja jirani ambaye alitaka kujua kutoka kwa Mwalimu nini kilikuwa kimeisibu diplomasia ya Tanzania. Mama huyo, kwa mujibu wa Kambarage, akasema kwamba huko nyuma, katika vikao vya kimataifa, ilikuwa ikitangazwa kwamba ni zamu ya ujumbe wa Tanzania kutoa hotuba, watu waliokuwa wanavuta sigara wanazizima haraka waliwahi kusikiliza hotuba ya Tanzania, na wale waliokuwa wakinywa chai wanaacha chai na kurejea ukumbini.
Mama huyo akaendelea kuumueleza Mwalimu: ‘Siku hizi ikitangazwa kwamba Mtanzania anazungumza, ndipo wajumbe wa nchi nyingine wanaona ni fursa ya kutoka kwenda kuvuta sigara au kunywa chai!’ Sasa, mimi sina shaka kwamba kwa kusema maneno hayo na kwa kutoa mfano huo, Kambarage alikuwa anatamba kwa kuonyesha kwamba utawala wake ulikuwa unajua namna ya kuendesha diplomasia kuliko utawala uliokuja baada yake.
Hakuna maoni:
Chapisha Maoni